بررسی تاثیر نانوساختار مزوپور بر سولفورزدایی بیولوژیک از دی بنزوتیوفن به وسیله باکتری رودوکوکوس اریتروپولیس igts8

سرعت اندک واکنش های حاوی بیوکاتالیست ها، عاملی محدود کننده در راهیابی سیستم های زیستی به صنایع مختلف می باشد. سالهاست پژوهشگران در تلاشند در مراحلی از فرآیند سولفورزدایی نفت و مشتقات آن سلول ها را جایگزین کاتالیزورهای شیمیایی نمایند. اما متاسفانه سولفورزدایی بیولوژیک متاثر از انتقال کند سوبسترا از فاز آلی به سطح سلول ها می باشد. در این پژوهش سیلیکای مزوپور mcm-41 به عنوان جاذب ترکیبات سولفوردار از مدل نفتی (1 میلی مول dbt در محلول دودکان) به روش خودآرایی آمین های نوع چهارم، در یک محیط بازی با ترکیب آب اتانول و با استفاده از ستیل تری متیل آمونیوم برماید (ctab) به عنوان تمپلت سنتز شد. نمونه بدست آمده با استفاده از تکنیک های مختلف از جمله ایزوترم جذب و واجذب نیتروژنsaxs، sem ،hrtem و ftir شناسایی گردید. نتایج مطالعات bet و bjh نشان داد متوسط قطر حفرات نمونه سنتز شده حدود 3/54 نانومتر و سطح ویژه در گستره 1106 مترمربع بر گرم می باشد. با مشاهده تصاویر sem مشخص شد نمونه فوق دارای توزیع یکنواخت با مورفولوژی کروی در محدوده 200-300 نانومتر می باشد. هم چنین نتایج حاصل از تصاویر hrtem و الگوی saxs نشان داد ساختار حفرات با الگوی هگزاگونال مطابقت دارد. از آنالیز hplc برای محاسبه توانایی نانوجاذب در جذب dbt از مدل نفتی استفاده شد. نتایج نشان داد نانوجاذب با میزان 0/03 گرم بر میلی لیتر قادر است بیش از 42 درصد dbt را از مدل نفتی جذب کند. سپس قابلیت نانوجاذب مزوپور mcm-41 سیلیکای تثبیت شده بر سطح باکتری رودوکوکوس اریتروپولیس igts8 در بهبود فرآیند سولفورزدایی بیولوژیکی ترکیب نفتی بر اساس سنجش میزان مصرف dbt و تولید 2-hbp به عنوان محصول مسیر سولفورزدایی 4s بررسی گردید. تصویربرداری توسط sem نشان داد پوشش دهی سلول توسط نانوجاذب به نحو مطلوبی صورت گرفته است. نتایج بررسی های آنالیز hplc نشان داد بیش ترین فعالیت ویژه سولفورزدایی مربوط به سلول های پوشش یافته در یک ساعت اولیه و به میزان مصرف 0/34 µmol dbt min-1g dcw-1 می باشد که در مقایسه با بیشینه فعالیت ویژه سولفورزدایی سلول های آزاد که در ساعت سوم دیده شد حدود 19 درصد افزایش یافته است. در نهایت برای بررسی خاصیت آنتی باکتریال نانوجاذب از روش های تست cfu و دیسک نفوذی استفاده شد. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد نانوجاذب مزوپور mcm-41 سیلیکا بر قابلیت زنده ماندن باکتری رودوکوکوس اریتروپولیس igts8 و فعالیت متابولیکی آنها تاثیر منفی قابل توجهی ندارد.